Tweede Ontmoeting Protestantse Gemeente Purmerend en Multi Cultureel Centrum Waterland (MCCW)

Op vrijdag 29 september was er een tweede ontmoeting met de Turkse moslimgemeenschap rond het Multi Cultureel Centrum Waterland, één van onze naaste ‘buren’ van de Taborkerk aan het Jonkheer van Cittersplein 198.

Maal met een verhaal
Eerder dit jaar hadden Aty en ik initiatief genomen om in het kader van de ‘tafelpraat-maaltijden’ (Lu-ther en 500 jaar Protestantisme) te komen tot contact met deze gemeenschap rond een ’maal met een verhaal’. Wat is er mooier dan samen eten waarbij enkelen iets vertellen over wat ons inspireert in ge-loof en leven? Er volgde een overleg met leden van een welwillend bestuur van het MCCW: Murat Gümüştaş en Mustafa Parlak. Op 16 juni hadden we onze eerste ontmoeting. Op die vrijdagavond zaten we met zo’n 25 mensen in een kring in de grote 

zaal van de Taborkerk en luisterden naar twee mensen uit de gemeenschap (Ali Soy en Nuriye Bice) van het MCCW en twee mensen uit onze eigen kring (Marian van Ettekoven en Paul Wiertsema). Inpirerende persoonlijke verhalen! Bij deze gelegenheid overhandigde Aty namens de Taborgemeenschap een exemplaar van het boek “Ridderkunst” als cadeau. (Afkomstig van een groot kunst-projekt in Ridderkerk, waaraan kunstenaars, scholen, individu-en, kerken en de moslimgemeenschap hebben meegedaan. Aty sprak bij de overhandiging de wens uit dat dit boek een bron van inspiratie zal zijn voor toekomstige creatieve contacten tussen het MCCW en de Protestantse Gemeente.) Na dat inhoudelijk moment wandelden we naar het MCCW waar we ons voegden bij de meer dan 100 mensen die daar de Iftarmaaltijd vierden aan het begin van de laatste week van de ramadan.

Rumi
Afgelopen vrijdag begonnen we met een eenvoudige maaltijd in de hal van de Taborkerk. De rond de 40 tafelgenoten mengden zich goed. Bij de maaltijd vond ontspannen gesprek plaats en wisselden bij de gangen de tafelgenoten van gesprekspartner. Na 19.30 uur wandelden we opnieuw van de Taborkerk naar het MCCW om daar dit keer het inhoudelijk deel mee te maken. Na ontvangst hield Mucahit Batman (nee, niet op z’n Engels uitgesproken:-) –Islamitisch geestelijk verzorger in dienst bij het ministerie van Veiligheid en Justitie- een inleiding over de 13e eeuwse Perzische Soefi-mysticus en filosoof-dichter Mevlana oftewel Jalal ad-Din Rumi (Roemi: 1207 - 1273). Muhacit begeleidde zijn verhaal over deze boeiende figuur met fluitspel op een traditionele ney-fluit. Hij kleedde zich daarbij in een derwisj-mantel en –hoed. Op de achtergrond werd een youtube-filmpje vertoond van de intrigerende wervelende derwisjdansers. 

Na zijn verhaal vertelden opnieuw twee mensen uit de moslimgemeenschap (Gülay Ermiş en Mehmet Uygun) en twee leden uit onze kring (Heleen Soethoudt-Barends en Rien Brak) iets over hun geloof en leven: “waar sta ik voor”. Het waren mooi persoonlijke uitingen, inspirerend en verbindend om naar te luisteren. Opvallend was hoezeer er wederzijdse herkenning was bij die persoonlijke momenten.

Geschenk met inhoud

Bij de afsluiting werd mij namens de MCCW-gemeenschap door voorzitter Recep Ayaz een exemplaar van de Masnawî, het lof- en leerdicht van Rumi (in een Engelse vertaling) overhandigd, samen met een kleine bloemlezing uit dat werk. Rumi. (Grappig, want sinds begin vorig jaar had ik een verhalenbundeltje van Rumi liggen, naverteld door Wim van der Zwan, waar ik af en toe iets uit lees.) Bij gelegenheid zal dit werk van Rumi wel eens in de kerk liggen ter inzage voor belangstellenden.

Klein kunstproject: mozaïekbankje
Bij het afscheid hebben we iets verwoord over ons gezamenlijk voornemen voor een klein kunstproject waarin we de groeiende onderlinge ontmoeting tot uiting willen brengen. Uit ieder van onze gemeenschappen willen we een aantal mensen uit beide gemeenschappen vragen om samen onder begeleiding van iemand met kennis van zaken halverwege de route tussen onze gebouwen een bankje te plaatsen en dat te beleggen met een mozaïek. Op het voetpad naar dat bankje zouden voetstappen kunnen worden aangebracht (tegels met voetstapmozaïek) lopend van beide gebouwen naar dat bankje: symbool van ontmoeting. Dit project zal verder worden uitgewerkt.

Onze ontmoetingen in juni en september (en wat er volgt) passen in het kader van twee teksten die ik hieronder wil citeren, één uit ons Eerste Testament in de Bijbel en één uit Rumi’s Masnawî. Beide tek-sten illustreren dat liefde universeel is, net zoals de lach en de traan het gezicht van een mens kunnen doen spreken, wat je moederstaal ook is…
Uit Leviticus 19 vers 18: …Heb je naaste lief als jezelf; Ik ben de Eeuwige...
Uit Masnawî II vers 1770: … In het rijk van de liefde heerst een heel ander soort religie;
voor wie liefhebben is God zelf hun rijk en religie…

3 oktober 2017, Gerard Nieuwburg

Wat in beeld gebracht wordt

kan zomaar - zonder woorden-

rechtstreeks het hart aanspreken.

7 zomerdiensten met beeldend werk van mensen uit eigen kring

De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen …
… toch wordt er niets gezegd, geen woord
gehoord, het is een spraak zonder klank.
uit Psalm 19

De schepping spreekt mensen aan met woordeloze schoonheid. God doet van zich spreken, je kunt er stil van worden. En de mens doet er nog een schepje bovenop: die voegt creatief iets toe aan die schoonheid.

De mens heeft een creatieve geest en het is de Geest die mensen inspireert tot creativiteit: . De vakmensen die aan de Tabernakel werkten (Exodus 26 e.v.) ondervonden: de kunstzinnigheid en het vakmanschap was gave van de Eeuwige. Besaleël en Oholiab werden door de Eeuwige vervuld met de Geest (Ex. 31).

Wie iets moois, iets kunstzinnigs maakt kunnen we een kunstenaar noemen. Voor de één is dat hobby, voor een ander is dat levenswerk. Zeven mensen uit onze eigen kring hebben we gevraagd om uit de mooie dingen die ze maakten er één uit te kiezen om te tonen in één van onze zomerdiensten 2017. Zo krijgen er zeven werken een plek in het zomerrooster. Hoe? We gaan ‘t zien en horen!

Wie maakten de mooie dingen van zomer 2017?